ในหลวงของเรา...มหากษัตริย์ยอดกตัญญู

ในหลวงของเรา...มหากษัตริย์ยอดกตัญญู

โดย พ.อ. (พิเศษ)ทองคำ ศรีโยธิน

คัดลอกโดย ตันติปาล

ลูกๆ ทุกคน...ก็ได้รูกันแล้วว่า ความหวังของแม่ ที่มีต่อลูก ๓ หวังคือ

ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้

ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา

เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา

หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ

ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง...บุคคลที่เป็นยอดกตัญญู ที่ประทับใจอาจารย์มากที่สุด คือใคร ทราบไหม? คือคนในภาพนี้... ในหลวงของเรา...ในหลวง... นอกจากจะเป็นยอดพระมหากษัตริย์ของโลก...เป็น THE KING OF KING แล้ว ในหลวงของเรา ยังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย

ความหวังของแม่...ทั้ง ๓ หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน...สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่เรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง? ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น...

หวังที่ ๑. ยามแก่เฒ่า...หวังเจ้า...เฝ้ารับใช้...ใครเคยเห็นภาพที่...สมเด็จย่า เสด็จไปในที่ต่างๆ แล้วมีในหลวง...ประคองเดินไปตลอดทาง...เคยเห็นไหม...? ใครเคยเห็น...กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง

ตอนที่สมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ย... มีคนเยอะแยะ... มีทหาร...มีองค์รักษ์...มีพยาบาล... ที่ประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า

“ไม่ต้อง...คนนี้...เป็นแม่เรา...เราประคองเอง”

ตอน เล็กๆ แม่ประคองเราเดิน...สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน...เพราะฉะนั้นตอนนี้แม่แก่แล้ว... เราต้องประคองแม่เดิน เพื่อเทิดทูลพระคุณท่าน... ไม่ต้องอายใคร...

เป็นภาพที่...ประทับใจมาก... เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่...ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จ... สองข้างทาง ฝั่งนี้ ๕,๐๐๐ คน ฝั่งนู้น... ๘,๐๐๐ คน

ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง...สรรเสริญ “กษัตริย์ยอดกตัญญู...” ในหลวง...เดินประคองแม่... คนเห็นแล้ว...เขาประทับใจ ถ่ายรูป...เอามาทำปฏิทิน...เอาไปติดไว้ที่บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ... กราบไหว้
ลองหันมาดูพวกเรา...ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้...ลูกชาย...แต่งตัวโก้...ลูกสาว...แต่งตัวสวย แต่เวลาเดิน... ไม่มีใครประคองแม่...กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการ...แต่งเครื่องแบบเต็มยศ... ติดเหรียญตรา...เหรียญกล้าหาญ...เต็มหน้าอก...แต่เวลาเดิน...ไม้กล้าประคอง แม่... กลัวไม่สง่า... กลัวเสียศักดิ์ศรี....ประคองแม่ เป็นเรื่องของ...คนใช้... หลายคน...ให้ประครองแม่... ไม่กล้าทำ อาย....

เวลาทำดี... ไม่กล้าทำ...อาย, เวลาทำชั่ว...กล้า...ไม่อาย... ใครเห็นภาพนี้ที่ไหน...กรุณาซื้อใส่กรอบ... แล้วเอาไปแขวนไว้ในบ้าน...เอาไว้สอนลูก เห็นภาพชัดเจนไหมครับ? เท่านั้นยังน้อยไป... มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น....

หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...เสร็จสิ้นลงแล้ว ราชเลขา...ของสมเด็จย่า...มาแถลงในที่ประชุม...ต่อหน้าสื่อมวลชนว่า... ว่า...ก่อนสมเด็จย่า จะสิ้นพระชนม์ปีเศษตอนนั้นอายุ ๙๓ ในหลวง... เสด็จจากวังสวนจิตร... ไปวังสระประทุมตอนเย็นทุกวัน
ไปทำไมครับ...? ไปกินข้าวกับแม่ ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่ชุ่มชื่นหัวใจ... พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตะลึง

โอ้โห!... ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา

เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่... สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ? พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน?... ๕ วัน...
มีใครบ้างครับ...? ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่...สัปดาห์ละ ๕ วัน หายาก...

ในหลวงมีโครงการเป็นร้อย.... เป็นพันโครงการ... มีเวลาไปกินข้าวกับแม่ สัปดาห์ละ ๕ วัน พวกเรา ซี ๗ ซี ๘ ซี ๙ ร้อยเอก...พลตรี...อธิบดี...ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่...บอกว่า...งานยุ่ง
แม่บอกว่า... ให้พาไปกินข้าวหน่อย... บอกไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ...ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว... แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง ...?

พ่อแม่...พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง... ฝนตก...น้ำเซาะ...อีกไม่นานก็โค่น... พอถึงวันนั้น...พวกเราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว.....

ในหลวงจึงตัดสินพระทัย... ไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ ๕ วัน เมือตอนที่สมเด็จย่าอายุ...๙๓
สัปดาห์หนึ่งมี ๗ วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ ๕ วัน อีก ๒ วันไปไหนครับ....? ดร.เชาว์ ณ ศิลวันต์...องคมนตรี บอกว่า

ในหลวง ...ถือศิล ๘ วันพระ ...ถือศิล ๘ นี่ยังไง...? ต้อง งดข้าวเย็น...เลยไม่ได้ไปหาแม่...วันนี้เพราะถือศิล อีกหนึ่งวันที่เหลือ... อาจกินข้าวกับพระราชินี...กับคนใกล้ชิด แต่ ๕ วันให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วไช่ใหม...?

ตอนนี้เราขยับเข้าไปใกล้ๆ หน่อย ไปดูตอนกินข้าว... ทุกครั้ง...ที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า... ในหลวงต้องเข้าไปกราบที่ตัก... แล้วสมเด็จย่า...ก็จะดึงตัวในหลวงเข้ามากอด...กอดเสร็จก็หอมแก้ม...
ตอนสมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวง...อาจารย์คิดว่า แก้มในหลวง...คงไม่หอมเท่าไร ...เพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม... สมเด็จย่าหอมแล้ว...ชื่นใจ...เพราะ ท่านได้กลิ่นหอม... จากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู

ไม่นึกเลยว่า...ลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่ขนาดนี้

ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่า...ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา...สามัญชน...เป็นเด็กหญิงสังวาล เกิดหลังวัดอนงค์...เหมือนเด็กหญิงทั่วไป... เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ ในหลวงหน่ะ... เกิดเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว

แต่ในหลวง...ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน... ก้มลงกราบ...คนธรรมดา...ที่เป็นแม่ หัวใจของลูก...ที่เคารพแม่...กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว...บางคน...พอได้เป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าใหว้แม่...เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ... เป็นชาวนา...เป็นลูกจ้าง ไม่เคารพแม่...ดูถูกแม่...

แต่นี่...ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว... นี่แหละครับความหอม นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า... หอมแก้มในหลวงทุกครั้ง... ท่านหอมความดี... หอมคุณธรรม... หอมกตัญญู...ของในหลวง หอมแก้มเสร็จแล้ว...ก็ร่วมโต๊ะเสวย...ตอนกินข้าวนี่... ปกติ...แค่เห็นลูกมาเยี่ยม...ก็ชื่นใจแล้ว...

นี่ลูกมากินข้าวด้วย...โอย...ยิ่งปลื้มใจ

แม่ทั้งหลาย...ลองคิดดูซิ... อะไรอร่อยๆ ในหลวงก็จะตักใส่ช้อนให้แม่... อันนี้อร่อย...แม่ลองทาน... รู้ว่าแม่ชอบทานผัก... หยิบผักม้วนๆ ใส่ช้อนแม่... เอ้าแม่...แม่ทานซะ...ของที่แม่ชอบ... แทนที่จะกินแค่ ๓ คำ ๔คำ ก็เจริญอาหาร... กินได้เยอะ เพราะมีความสุขที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล... เอาใจใส่...

กินข้าวเสร็จแล้ว...ก็มานั่งคุยกับแม่...ในหลวงดำรัสกับแม่ว่ายังไง...ทราบไหม...?
ตอนในหลวงเล็กๆ... แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ... “อยากฟังแม่สอนอีก” เป็นไงบ้าง...? เป็นกษัตริย์... ปกครองประเทศ... อยากฟังแม่สอนอีก...

พวกเราเป็นไง...? เรา คิดว่า...เรารู้มาก...เราเรียนสูง...เรามีปริญญา...แม่จบ ป.๔ เวลาแม่สอน...ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจะตายอยู่แล้ว...รำคาญ... พูดจาซ้ำซาก... เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที... เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่

พอสมเด็จย่าสอน... ในหลวงจะเอากระดาษมาจด... มีอยู่เรื่องหนึ่ง...ที่จำได้แม่น... สมเด็จย่า...เล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่... เข้ามาบอกแม่ว่า...อยากได้จักรยาน เพื่อนๆ เขามีจักรยานกัน

แม่บอกว่า... “ลูกอยากได้จักรยาน... ลูกก็เก็บสตางค์...ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ”...เก็บมาหยอดกระปุก...วันละเหรียญ...สองเหรียญ พอได้มากพอ...ก็เอาไปซื้อจักรยาน...
นี่เป็นสิ่งที่แม่สอน... แม่สอนอะไร...ทราบไหมครับ...?

ถ้าเป็นพ่อแม่บางคน... พอลูกขอ...รีบกดปุ่ม ATM ให้ เลย ประเคนให้เลย... ลูกก็ฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...เหลิง...และหลงตัวเอง พอโตขึ้น...ขับรถเบนซ์ชนตำรวจ...ก็ได้...ยิงตำรวจ...ยังได้...เพราะหลงตัว เอง...พ่อตนใหญ่ เห็นไหม...? เทิดทูน จนเสียคน...
แต่สมเด็จย่านี่...เป็นยอดคุณแม่...สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก...ลูกอยากได้... ลูกก็เก็บสตางค์ที่แม่ให้...ไปหยอดกระปุก... แม่สอน ๒ เรื่อง คือ...ให้ประหยัด...ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง

“ความประหยัด...เป็นสมบัติของเศรษฐี” ใครสอนลูกให้ประหยัดได้... คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก

พอถึงวันขึ้นปีใหม่...สมเด็จย่าก็บอกว่า... “ปีใหม่แล้ว...เราไปซื้อจักรยานกัน...”“เอ้าแคะกระปุก...ดูซิว่ามีเงินเท่าไร...?” เสร็จแล้ว... สมเด็จย่าก็แถมให้... ส่วนที่แถมนะ...มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก...
มีเมตตา...ให้เงินลูก... ให้...ไม่ได้ให้เปล่า...สอนลูกด้วย...สอนให้ประหยัด สอนว่า...อยากได้อะไร...ต้องเริ่มจากตัวเรา...คำสอนนั้น...ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้...

เขาบอกว่า...ในสวนจิตรเนี่ย... คนที่ประหยัดที่สุด...คือ...ในหลวง...ประหยัดที่สุด...ทั้งน้ำ...ทั้งไฟ... เรื่องฟุ่มเฟือย...ไม่มี...เป็นอันว่า...ภาพนี้ชัดเจน...

หวังที่ ๒. ยามป่วยไข้...หวังเจ้า...เฝ้ารักษา ดูว่าในหลวง ทำกับแม่ยังไง...? สมเด็จย่า...ประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช... ในหลวงไปเยี่ยมตอนไหนครับ...?
ไปเยี่ยมตอน ตี ๑ ตี ๒ ตี ๔ เศษๆ...จึงเสด็จกลับ... ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง...

แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยม...ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว...

ทีม แพทย์ที่รักษาสมเด็จย่า... เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาก็ประทับใจ ก็ต้องฟิต...ตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดว่า...จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม...? จะปรับปรุงการรักษายังไง...ให้ดีขึ้น... ทำให้สมเด็จย่า...ได้รับการดูแลที่ดีขึ้น...เห็นภาพไหม...?

กลางคืน...ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า... คืนละหลายชั่วโมง...ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน
ลองหันมาดูตัวเราเองซิ... ตอนพ่อแม่ป่วย...โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า...ตอนนี้...อาการเป็นยังไง...?

พ่อแม่...ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว...โพล่หน้าให้เห็นพอแค่เป็นมารยาท... แล้วก็กลับ...เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู... เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนบุญคุณท่าน...น่าอายไหม...?
ในหลวง...เสด็จไปประทับกับแม่... ตอนแม่ป่วยไปทุกวัน... ไปให้ความอบอุ่น... ประทับอยู่วันละหลายชั่งโมง...นี่คือ...สิ่งที่ในหลวงทำ

คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย... สมเด็จย่าก็ป่วย... ไปอยู่ศิริราช...ด้วยกัน...อยู่คนละตึก... ตอนเช้า...ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด...ออกมา... พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่า ...ออกมารับลมหน้าห้องพอดี
ในหลวง...พอเห็นแม่... รีบออกจากห้อง...มาแย่งพยาบาลเข็นรถ มหาดเล็ก...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร... ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงรับสั่งว่า...แม่ของเรา... ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น...เราเข็นเองได้...

นี่ ขนาดพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์...ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่...ป้อนยาให้แม่ให้ความอบอุ่นแก่แม่...เลี้ยง หัวใจแม่...ยอดเยี่ยมจริงๆ...เห็นภาพนี้แล้ว...ซาบซึ้ง...

มาตามดูต่อ

หวังที่ ๓. เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา... หวังลูกช่วย...ปิดตา...เมื่อสิ้นใจ วันนั้น...ในหลวง...เฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึงตี ๔ ตี ๕ เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน... จับมือแม่...กอดแม่...ปรนนิบัติแม่...จนกระทั้ง “แม่หลับ…” จึงเสด็จกลับ...
พอ ไปถึงวัง... เขาก็โทรศัพท์มาแจ้งว่า...สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์... ในหลวง...รีบเสด็จกลับไป...ศิริราช... เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง... ในหลวงทำยังไงครับ...?
ในหลวงตรงเข้าไป...คุกเข่า... กราบลงที่หน้าอกแม่...พระพักตร์ในหลวง... ตรงกับหัวใจแม่... “ขอหอมหัวใจแม่...เป็นครั้งสุดท้าย...” ซบหน้านิ่ง...อยู่นาน... แล้วค่อยๆ ...เงยพระพักตร์ขึ้น...น้ำพระเนตร
ไหลนอง...
ต่อ ไปนี้...จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว...เอามือ...กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ...ที่ไกวเปลนี้แหละที่ปั้นลูก...จนได้เป็นกษัตริย์...เป็นที่รักของคนทั้ง บ้านทั้งเมือง...ชีวิตลูก...แม่ปั้น...
มอง เห็นหวี...ปักอยู่ที่ผมแม่... ในหลวงจับหวี...ค่อยๆ หวีให้แม่...หวี...หวี...หวี... หวี...ให้แม่สวยที่สุด... ในวันสุดท้ายของแม่...

เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด...เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว...

คัดลอกมาจากหนังสือเรื่อง หยุดความเลว..ที่..ไล่ล่าคุณ โดย พ.อ. (พิเศษ)ทองคำ ศรีโยธิน